آرزویی برای همیشه

یه حس هایی هستند که هیچ وقت عوض نمی شن یا از بین نمی رن. مثل حس اینکه پشت پیانو بشینی و تنها آهنگی که بلدی رو بزنی. چه شانزده ساله باشی و تو آمفی تئاتر مدرسه باشی، چه نوزده ساله و تو اتاق پیانو دانشکده هنر و چه سی ساله و تو مغازه لوازم موسیقی فروشی. پر می شی از یه حس ناب لذت، یه حس خوب عجیب و آرام. بعد به این فکر می کنی که روزی که آوارگی ها تمام شود و قرار شود یکجا ماندگار شوی اینبار حتما ...