اگر بخواهی در یک تیمی که ۵۰% اعضای آن مخالف کار گروهی باشند و از جنس مذکر هم باشند و ایرانی هم باشند شرکت کنی، سه راه داری:
۱- ساکت گوشه‌ای بنشینی و تک روی اون ۵۰% را ببینی و کاری انجام ندهی.
۲- هی نطق کنی و از مزایی کار گروهی بگویی و مجبورشان کنی که همه باهم کار کنند، که در این صورت باید تا ابد غر و لند‌هایشان را گوش کنی.
۳- اصلا در آن تیم شرکت نکنی.
راه اول و دوم که صبر ایوب میطلبد، راه سوم هم که ...
یک راه چهارم هم هست که آگاهان استفاده کرده‌اند و نتایج بسیار خوبی گرفته‌اند: حکم کنید که کار به صورت گروهی انجام شود!
پاسخحذفولی جدای از شوخی، پیگیری تنها راهشه! آدم باید حقش رو بگیره و این «باید» وقتی محکم‌تر می‌شه که نگرفتن حق الزاما به خاطر این نبوده که کسی نخواسته حق ما رو بده، بلکه به خاطر ناآگاهی بوده.
پاسخحذفمثلا اگر می‌بینین که کار گروهی چندان مورد استقبال نیست، به خصوص در جامعه‌ی ایرانی، به این معنا نیست که الزاما منافع افراد در تک‌روی بوده. بلکه شاید به این معنا باشه که هنوز معنی و ارزش چیزهای دیگه‌ای برای افراد روشن نشده. وقتی که نشون داده بشه با کار گروهی لذت همه بیش‌تر می‌شه و رضایت بیش‌تری برای همه جلب می‌شه، خود به خود کار گروهی جای بیش‌تری باز می‌کنه.