در برف که راه می‌روم دوست دارم از راه‌هایی بروم که رد پایی در آن نیست، جاده‌هایی سفید و دست نخورده. و همیشه در آخر راه است که دیگر راهی بی رد پا برای برگشتن به خانه پیدا نمی‌کنم. همه جا پر است از رد پای من روی برف.
دلم می خواهد روزی داستانی بنویسم که برای همیشه ماندگار شود. شاید یکی از روزهای بعد از چهل سالگی. با نقد داستانهایم به من کمک کنید تا بتوانم بهتر بنویسم. ( لطفا در مورد نوشته هایم نظر بگذارید. نوشته های بی ربط پاک می شود)
سلام...! اینجا که داره حسابی گرم می شه... خوش بگذرونین با برفا... چرا یه عکس از رد پاها روی برف نمی ذارین تو وبلاگ؟
پاسخحذفخیلی توی برف راه نرو! سرما می‌خوری ها!
پاسخحذفhttp://amineshrf.blogspot.com/2010/12/cest-interdit.html
پاسخحذف