قدمهايت را آهسته تر بردار، خواهى رسيد!

همیشه تند تند قدم برداشتن آدم را سریع‌تر به مقصد نمى رساند. مثلا وقتهایی که سرراه آدم چندتا چراغ قرمز باشد. چراغ قرمز‌ها در مسیری که باید پیاده بروم خیالم را راحت کرده‌اند. وقتى دیگران تند تند از کنارم رد مى شوند، حس عقب ماندن بهم دست نمى دهد. چون مى دانم دوباره به آن‌ها خواهم رسید. درست سر چهارراه، پشت چراغ قرمز بعدی. گاهى خنده‌ام هم مى گیرد وقتى هى از من جلو مى زنند و بعد من دوباره به‌شان مى رسم. یاد قصه لاک پشت و خرگوش مى افتم!