پسر شش ماهه من هنوز معني راه بسته نمي داند. هنوز نمي داند كه هميشه نمي شود از همه چيز عبور كرد. گاهي مي خواهد از ديوار هم آنطرفتر رود. تمام تلاشش را مي كند. دست از تلاش و تكاپو براي عبور نمي كشد تا من سراغش نروم و بغلش نكنم. گاهي به او حسودي ام مي شود كه نمي داند بن بست هم وجود دارد.
۱۳۹۱ خرداد ۲۵, پنجشنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
عزیز دلم :*
پاسخحذفسلام...! یاد ایده آل گرایی دوران دبیرستان به خیر. من اینقدر نقشه داشتم تو کلم و آنچنان اعتماد به نفسی که نگو... خوبه البته به نظرم. ممکنه آدم گاهی حالش گرفته بشه اما سر آخر همین تلاش و اراده است که نشدنی ها رو ممکن می کنه...
پاسخحذف